Bibliomaniac Ladies: Yorum: Son Sefarad

9 Eylül 2014 Salı

Yorum: Son Sefarad

Başlık: Son Sefarad & İmparatorluk II - Sultan Bayezid'in Savaşı

Yazar: Beyazıt Akman

Sayfa Sayısı: 656

Yayınevi: Epsilon

Şu sıralar okulda da yardımcı olsun diye tarih ağırlıklı kitaplar okumaya çalışıyorum, ya da çalışıyor-dum mu demeliydim zira distopya roman delisi olmadan önceydi bunlar gerçi yine bir dönüş yaptım gibi, çok da yalan sayılmaz yani. Neyse, bu kitabı da evdeki kitaplar arasında buldum ve kalın malın demeden başladım okumaya. Bu bahsettiklerim yaklaşık 2 ay önce oluyor. 100 sayfa kadar 1 gecede bitirdim ve bu yazarın kitaplarını -ki sanıyorum yayımlanan ikinci kitabı bu tabi bunu o zamanlar bilmiyordum- nasıl okumadım diye hayıflandım kendime ki.. o da ne ? Birkaç sayfa sonra bir sahneler vardı ki

'tüüü' dedim yazara. Yani öyle sahneleri başka hiçbir yazarın yazmadığından ya da cidden cidden fena sahneler olduğundan değil ama yani tarih kitabında ne işi var şimdi böyle şeylerin. Şimdi diyeceksiniz ki 'ne var yani eski zamanlarda yok muydu böyle şeyler' , sorun o da değil. Sorun gerçekten güzel bir müslümanı kaleme alıp onun özel hayatına tabiri caizse tecavüz etmek. Hayret bir şey yani.

Bir ay kadar kitaba ara verdim, sinirlendim mi böyle oluyorum ben işte hatır falan kalmıyor, o kadar okumuşluğum var seni deyip devam edemiyorum. Ama internetten birkaç yoruma denk geldim ve tekrar okumaya başladım.. Sonra tekrar ara verdim vs ama son 400 sayfayı 3 günde bitirdim.

Bir diğer sıkıntım da -sıkıntılarım hiç bitmez benim ve eğer bir kitabı sevdimse onun kusurlarını daha çok ararım- Şehzade Bayezid'in ne bileyim bir ayyaş gibi, sevk düşkünü biri gibi gösterilmesi oldu. Padişahların içki içmeleri her zaman bir soru işareti olmuştur benim için. Bu konuya çözüm getirecek güvenebileceğim bir kaynak ile de karşılaşmadım henüz ama ne bileyim bir yerde atalarımız sonuçta, öyle gösterilmesine içim cız etti neyse ki sonradan bir dönüm noktası yaşayıp öyle biri haline geliyor ki hayran olup eski Bayezid'i unutmamak elde değil.

Yani aslında kitabın beni iten tarafları - iki tanecik- vardı ama o hususları göz ardı edince fark ettim ki yazarın gerçekten de akıcı bir üslubu var. Öyle çok ağır da değil basit de, tam kararınca.. Özellikle benim için korsanların olduğu bölümler, Sultan Bayezid ile Şeyh Hamdullah'ın sohbetleri, Keşiş Santiago'nun düşünceleri.. Kesinlikle çok harika bir serüvendi benim için. Her bölümden farklı bir şey öğrendim, hayat dersi aldım.

En önemlisi ise, benim Tarih dersi ile hep bir sorunum olmuştur, -şimdiden özür dilerim- nalet eğitim sistemimizden ötürü ezberci eğitimimizin bir mağduru olan ben tarihi olaylar arasında bağlantı kurmak konusunda rezil bir öğrenciyim hatta tabiri caizse özürlüyüm bile denebilir. Biri sorsa mesela Sultan Bayezid neden yardım etmiş Yahudilere, onlar nereden neden kaçmış dese, Kastilya Kraliçesi Isabella'nın yaptığı rezillikleri bilen ben hönk! diye kalırım bu soru karşısında. Ya da kalırdım mı demeliyim. Neyse ki ezberim iyi de kurtarıyorum bir şekilde ama onun dışında kimin döneminde ne olmuş, nasıl olmuş, dünyada dönen oyunlar ne vs hiç birleştiremem bu soruların cevaplarını. Ama kitabın sonunda, her ne kadar uzman sayılmasam da o dönemin biraz Osmanlı'sını, biraz İspanya'sını, kötü Kraliçe Isabella'yı, pısırık Kral Ferdinand'ı Kristof Kolombus köftehorunu az çok öğrendim. Daha da unutmam.

Artısıyla eksisiyle kitabın değerini düşününce gerçekten tarihi-kurgu romanlarını seven herkese önerebileceğim kitaplardan biri olduğunu düşünüyorum. Kalınlığı da sakın ha gözünüzü korkutmasın ;)

Bibliomaniacs Puan: